Drie jaar lang organiseerde Charlotte Marres borduurmiddagen voor moeders in detentie in gevangenis Nieuwersluis. Ze vroeg de vrouwen: heb je een boodschap, is er iets wat je de wereld wilt vertellen? Zittend in een kring, met thee en lekkers, de ogen gericht op het borduurwerk vertelden deze vrouwen al bordurend hun verhaal. Hoe kwamen ze hier terecht? Waarom hebben ze het gedaan? De scheidslijn tussen dader en slachtoffer is vaak moeilijk te trekken. 

In het boek staan de lieflijke borduurwerkjes in schril contrast met de vaak schrijnende teksten. Foto’s van werkende handen zijn afgedrukt op werkelijke grote; als het boek op je schoot ligt lijkt het alsof je zelf als deelnemer in de kring zit. Ook vroeg Marres waar de vrouwen hun borduurwerk gefotografeerd wilde hebben. De vrouwen kozen bijvoorbeeld voor hun cel of het plaats delict.